Vermogensbestanddelen in de Europese btw

Samenvatting

Het onderzoek zet daartoe eerst stappen om de ideeën van een verbruiksbelasting en een vermogensbestanddeel op conceptueel niveau bij elkaar te brengen. Aangezien het Europese btw-systeem afhankelijk is van het ontstaan van wederzijdse waardeoverdrachten tussen verschillende partijen in de maatschappij, zijn raakvlakken tussen die ideeën al in een vroeg stadium te vinden. Zij werpt licht op de discussie wat in fiscaal-juridische zin onder 'verbruik' moet worden verstaan. Bovendien blijkt bij het doorgronden van de Europese btw dat veel rechtsregels daarin verwijzen naar (kenmerken van) bepaalde objecten of bepaalde subject-object-relaties. De interpretatie op het niveau van het object is zo een onmisbaar element van het toepassen van btw-rechtsregels waarin een dergelijke aanduiding voorkomt.

Bij de interpretatie op objectniveau kan het gaan om het kwalificeren van het object, het afbakenen van het object en het kwalificeren van de subject-object-relatie. De dissertatie behandelt, wat kwalificatie betreft, de meest fundamentele object- en relatieaanduidingen in de Europese btw. Voor de objecten zelf gaat het dan om de btw-rechtelijke kwalificatie 'goed' en 'investeringsgoed'. Voor de subject-object-relaties gaat het om de kwalificaties 'macht om als eigenaar te beschikken', 'bedrijfsvermogen' - inclusief de daarbij behorende etiketteringsleer - en het 'gebruik voor belaste handelingen' in de context van de aftrekregeling.

Daarnaast analyseert de dissertatie welke methode geschikt is om objecten voor btw-doeleinden van elkaar te onderscheiden en hoe die methode zich verhoudt tot het meer klassieke eenheid van prestatie-leerstuk. Deze zoektocht in nog nagenoeg onontgonnen gebied leidt tot de verrassende conclusie dat de manier, waarop de btw-interpretator objecten van elkaar onderscheidt, verschilt al naar gelang de context van de btw-rechtsregel die om interpretatie vraagt. Om dat te illustreren bevat het laatste deel van de dissertatie een uitgebreide uitwerking van een casus die de ontwikkelde afbakeningsregels integreert. De dissertatie sluit af met een opsomming van de belangrijkste conclusies en enkele aanbevelingen.