Aansprakelijkheid van de notaris voor onjuist belastingadvies

1. Inleiding

Art. 2 lid 1 Wna bepaalt dat het ambt van notaris inhoudt de bevoegdheid om authentieke akten te verlijden in de gevallen waarin de wet dit aan hem opdraagt of een partij zulks van hem verlangt en andere in de wet aan hem opgedragen werkzaamheden te verrichten. De rechtsgebieden waarop de wet bepaalt dat de notaris – veelal als monopolist – desverlangd authentieke akten moet verlijden zijn genoegzaam bekend te weten op het gebied van het ondernemingsrecht, familievermogensrecht en onroerend goedrecht. Ook de akten die de notaris passeert op rechtsgebieden waar hij geen monopolist is en het opmaken van akten uitsluitend gebeurt op basis van een partijverzoek sluiten hierop meestal aan. Bij wijze van voorbeeld kunnen twee regelmatig voorkomende typen akten in dit verband worden genoemd te weten: samenlevingscontracten en contracten met betrekking tot personenvennootschappen.

Uit het vorenstaande volgt reeds dat de notaris geen belastingadviseur is maar een openbaar ambtenaar die authentieke akten verlijdt op het gebied van het civiele recht. Civielrechtelijke rechtshandelingen leiden echter vaak (mede) tot fiscale gevolgen. Ook wanneer de notaris partijen civielrechtelijk adviseert zonder dat dergelijke adviezen leiden tot authentieke akten kunnen die civielrechtelijke adviezen – voor zover zij het gedrag van partijen beïnvloeden – tot fiscale gevolgen leiden. De vraag die in deze bijdrage centraal staat is of de notaris zowel wanneer hij authentieke akten verlijdt op de drie klassieke civielrechtelijke deelterreinen waarop hij actief is dan wel wanneer hij op die gebieden partijen adviseert tevens gehouden is om de betrokken partijen te wijzen op de mogelijke fiscale gevolgen van de beoogde civielrechtelijke rechtshandelingen? Een vervolgvraag die daarbij aan de orde komt is of er nog onderscheid gemaakt moet worden ter zake van een…