Ook bij antikraak- en leegstandwetwoningen is verhuurderheffing verschuldigd

Samenvatting

Belanghebbende, een gemeente, stelt antikraakwoningen en woningen die onder de Leegstandwet vallen, in gebruik ter beschikking aan derden tegen betaling van een vergoeding. In geschil is of deze woningen voor ‘verhuur bestemd’ zijn als bedoeld in de Wet verhuurderheffing. Het hof is van oordeel dat bij het civielrechtelijk huurbegrip moet worden aangesloten en dat zowel de antikraakwoningen als de leegstandwetwoningen tot de heffingsgrondslag voor de verhuurderheffing behoren. De omstandigheid dat de overeengekomen betalingsverplichting lager is dan de kosten die belanghebbende voor de instandhouding en de exploitatie van de desbetreffende woning maakt, doet aan dit oordeel niet af, evenmin als de omstandigheid dat belanghebbende geen gebruik maakt van haar wettelijke mogelijkheden tot periodieke verhoging van de maandelijkse betalingsverplichting. Belanghebbende heeft gesteld dat de wetgever nooit heeft beoogd dat antikraak- en leegstandwetobjecten onder de reikwijdte van de Wet verhuurderheffing vallen. Het hof overweegt dienaangaande dat uit de wetsgeschiedenis blijkt dat de wetgever er expliciet voor heeft gekozen dat de Wet verhuurderheffing van toepassing is bij verhuurders die meer dan tien huurwoningen in de gereguleerde sector verhuren, en dat deze grens is gekozen om redenen van doelmatigheid. Met deze enigszins grofmazige regeling heeft de wetgever bewust het risico aanvaard dat de verhuurderheffing ook van toepassing is in situaties waarin de heffing niet kan worden verrekend in de huurprijs of er anderszins geen mogelijkheden bestaan voor verhuurders om de nadelige financiële effecten van de heffing te compenseren.

(Hoger beroep ongegrond.)

Commentaar

Wie de ontwikkelingen van de verhuurderheffing volgt wist al dat er op 30 augustus jongstleden een interessant arrest is gepubliceerd. Afgaande op mijn eigen ervaringen kan ik zeggen dat de uitspraak direct na publicatie op allerlei sociale media…